دیدنی‌های تنکابن؛ جنگل دو هزار

Two Thousand نام یک منطقه توریستی بزرگ و فوق العاده سرسبز در Tonecabone است که به شما این فرصت را می دهد تا به قلب جنگل های شمال سفر کرده و با طبیعت بی نظیر آن آشنا شوید.

دوهزارمین جنگل با چشم اندازهای جذاب یکی از بهترین مقاصد طبیعت گردی در ایران است و کوهنوردان و طبیعت گردان زیادی را به خود جلب می کند. هنگامی که از Tonecabon به سمت دوهزارمین جنگل حرکت می کنید ، این رودخانه تقریباً تمام مسیر دو هزارم می شود و شما با درختان ، راش ، چنار و و درختان هیرکانی همراه هستید. پیاده روی در دامان طبیعت آب و هوای مطبوعی است ، پیاده روی و … تجربه های دلپذیری که برای شما دو هزار هزینه خواهد داشت. با ما گشتی کوتاه در 2000 جنگل بزنید.

چرا جنگل دو هزار تنکابن؟

این یکی از مشهورترین بناهای دیدنی مازندران است.
از امکانات نسبتاً خوبی برخوردار است.
این فرصت را به شما می دهد تا با یک تور معده جذاب و ماهی تازه کبابی را بچشید.
برای پیک نیک و کمپینگ انتخاب خوبی است.
در مقایسه با شهرهای اطراف ، حتی در تابستان نیز آب و هوا در اینجا سردتر است.

از کجا پیاده‌روی کنیم؟

راهنماها و راهنمایان تور معمولاً از روستای عسل محلات شروع می شوند. این سفر بسته به قدرت بدنی و برنامه ریزی شما می تواند دو ، سه یا دو روزه باشد. می توانید ساعت ها در جنگل قدم بزنید ، استراحت کنید و غذا بخورید ، به حالت عادی برگردید و رانندگی کنید و بقیه تعطیلات خود را کنار دریا بگذرانید. مهمترین نکته در مورد سفر 2000 ساله در منطقه و کوهنوردی و جنگلداری این است که هرگز این سفر را بدون راهنما آغاز نکنیم.

در کجا کوهنوردی کنیم؟

عسل محله

اگر هدف شما پیاده روی در جنگل است و ابزار و تجهیزات کوهنوردی مناسبی دارید ، رسیدن به قله سیالان دو روز طول می کشد. کوهنوردان معمولاً ساعت پنج صبح برای رسیدن به سیالان سفر خود را در محیط عسل آغاز می کنند. عسل آخرین نکته ای است که با ماشین می توان به آن رسید. برای رسیدن به دریا ، باید از منطقه Med حدود دو ساعت پیاده روی کنید.

دریاسر

وقتی به آنجا رسیدید ، جنگل تمام می شود و شما به دشتی وسیع با آب و هوای بسیار دلپذیر تابستانی خواهید آمد. کوه های زیبای لتان بن ، سیاهکل و کلتالا و همچنین چشمه ها و رودخانه ها دریااسار را به یکی از جاذبه های گردشگری تبدیل کرده است. این دشت پر از آزالیا و آلو جنگلی است که می توانید در فصل باردهی برای خود برداشت کنید. بهتر است کمی در دریا استراحت کنیم. بعد از دریا می توانید در حدود یک ساعت به منطقه “خرسانگ” برسید.

هرسنگ

این منطقه آبزی است و چشمه های زیادی دارد. بعد از هر سنگ ، وارد جنگل می شوید. بهتر است کمی استراحت کنید ، زیرا بعد از آن پیاده روی سختی خواهید داشت و باید سه ساعت در یک مسیر جنگلی پیاده روی کنید که تقریباً همه آن سربالایی و شیب دار است. سپس شما هدایت می شوید.

وینی

در صورت لزوم شب چادر بزنید. این مزرعه گوسفندان چوپانان الموت است ، شما می توانید شب را در نزدیکی مکانی که دامداران تابستانی در آنجا هستند سپری کنید. بالا خیلی سرد است. حتی در تابستان نیز برف در این منطقه دیده می شود. در این سرما باید چادر و کیسه خواب مناسبی به همراه داشته باشید ، اگرچه اگر تجهیزات کافی ندارید ، چوپانان این منطقه از کمک به کوهنوردان و مسافران دریغ نمی کنند. باید گوسفندان را ساعت پنج صبح ترک کنید تا بقیه راه را زیر آفتاب نگذرانید. از اینجا تا قله سیالان تقریباً چهار تا پنج ساعت و مسیر سربالایی بیشتری وجود دارد و شیب آن در بعضی مناطق بیشتر و در برخی مناطق کمتر است.

سیالان

در راه احتمالاً از دریای آب عبور خواهید کرد که یک دریاچه فصلی در دامنه قله سیالان است. وقتی به قله رسیدید ، در سایه سنگ ها استراحت کنید تا انرژی کافی برای بازگشت داشته باشید. می توانید از مسیر برگردید یا مانند بسیاری از کوهنوردان حرفه ای از کوه هایی که همه با هم منتهی می شوند به الموت بروید و از آنجا به قزوین بروید. وقتی به مسیر برگشتید و به عسل محله رسیدید ، سوار ماشین شوید تا به تنکابن بروید. می توانید در تنکابن اقامت کنید یا به سلیمان آباد بروید و از آنجا به روستای چالاسار در 12 کیلومتری جنوب غربی تنکابن بروید.

کجا بمانیم؟

بستگی به سلیقه و توان مالی شما دارد که کدام یک از امکانات: هتل ، مهمانپذیر ، خانه محلی و چادر را برای اقامت انتخاب کنید. اگر به آن فکر کرده اید و چادر با خود برده اید ، نباید نگران اقامت باشید و فقط باید به باران فکر کنید. در صورت تمایل می توانید در اتاق های خانه های روستایی منطقه اقامت کنید. اگر صبر زیادی برای اقامت در طبیعت ندارید ، می توانید به هتل و مهمانسرا در رامسر و تنکابن بروید.

چه بخوریم؟

محصولات لبنی و مربا را می توان در این منطقه خریداری کرد. به دلیل فراوانی گل و گیاه ، می توانید انواع مرباهای خوشمزه مانند مربای بهار نارنج ، تمشک ، پرتقال ، گل و در را در این منطقه پیدا کنید. البته نباید عسل و لبنیات محلی را فراموش کرد. اگر در روستاها آشنایی دارید یا شخصی در منطقه پیدا کردید که برای شما آشپزی می کند ، فرصت خوردن غذای محلی را از دست ندهید ، البته غذایی که باید توسط مازندران محلی و به خصوص روی هیزم پخته شود ، غذاهایی مانند میرزا قاسمی ، باقالاقاطاق ، تره فرنگی ترشه ، تره فرنگی شیرین ، پنیر سرخ شده ، خورشت فسنجان ، خورشت آلو و انواع خورشت ها و غذاهای دیگر.